Dnia 12 grudnia 1995 r.ok. godz. 2.30 w szpitalu w Jarocinie zmarł nasz współbrat:
śp. o. Serafin Ignacy Niedbała OFM
Przeżył 74 lata, w zakonie – 49, w kapłaństwie – 44.
Dobry Jezu, a nasz Panie,
daj Mu wieczne spoczywanie!
***
Pogrzeb, który odbył się dnia 16 grudnia 1995 r., był manifestacją przywiązania wiernych do swego pasterza.
Serafin urodził się 31 stycznia 1921 r. w Suchym Lesie w parafii Starygród k. Krotoszyna z ojca Andrzeja i matki Franciszki zd. Minta. Na chrzcie otrzymał imię Ignacy. Miał troje rodzeństwa: Stanisława, Jana i Zofię. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Franciszkanów w Kobylinie, gdzie uczył się do 1939 r.
W sierpniu 1939 r. wstąpił do Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych-Franciszkanów i rozpoczął nowicjat we Wieluniu przyjmując imię zakonne Serafin. Nowicjat zostaje przerwany rozpoczęciem II wojny światowej. Brat Serafin uciekał pieszo przed Niemcami, aż za Radom. Po powrocie do Wielunia zastał klasztor zamknięty przez Niemców. Podjął pracę w charakterze praktykanta gospodarskiego w majątku rolnym w Niedzielaku, gdzie pracował do 1941 r. Następnie znalazł posadę w rodzinnych stronach. Na majątku w Kuklinowie miał zajęcie w warsztacie kołodziejskim i jako goniec majątkowy. Tuż po wojnie został zatrudniony przez Inspektorat Szkolny w Krotoszynie jako nauczyciel w Kuklinowie, Wyganowie i Zalesiu.
Od 18 czerwca 1945 do 23 maja 1946 r. odbywał służbę wojskową w Szkole Oficerów Piechoty w Inowrocławiu. Opuścił wojsko w stopniu kaprala. Dnia 2 lipca 1946 r. rozpoczął po raz drugi nowicjat, tym razem w Katowicach-Panewnikach. Po jego ukończeniu w roku 1946/1947 studiował w Wyższym Seminarium Franciszkanów we Wrocławiu, w 1948/1949 r. we Wronkach, a następnie w Katowicach-Panewnikach. Studiując we Wrocławiu uczęszczał także na wstępny rok studium przy Politechnice Wrocławskiej. W czerwcu 1948 r. zdał eksternistyczny egzamin dojrzałości.
Po ukończeniu studiów seminaryjnych 24 czerwca 1951 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Herberta Bednorza. Po święceniach pracował przez jeden rok jako katecheta parafii przy kościele klasztornym pw. św. Ludwika w Katowicach-Panewnikach, a od 1952 do 1959 r. był tam wikariuszem parafialnym. W latach 1959-1965 pełnił posługę proboszcza parafii przyklasztornej w Chorzowie-Klimzowcu.
W 1965 r. wybrano o. Serafina definitorem oraz gwardianem i rektorem ośrodka duszpasterskiego w Jarocinie. Gdy w 1976 r. rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru w Jarocinie, ojciec Serafin brał aktywny udział w powstawaniu nowego obiektu. Pamiętał jednak, że jego głównym zadaniem jest duszpasterzowanie. Był bardzo dobrym, gorliwym, wyrozumiałym, pełnym miłości do bliźnich, duszpasterzem. Właśnie za to lubiły go dzieci, młodzież i dorośli. Znany był powszechnie w Jarocinie. To sprawiło, że był kandydatem na „Jarocinianina Roku”. Wtedy w wywiadzie dla „Gazety Jarocińskiej” (nr 17(135) z 30 kwietnia 1993 r.) w odpowiedzi na pytanie o to, co sądzi o swojej kandydaturze na „Jarocinianina Roku” powiedział słowa, które, jak się wydaje, najlepiej charakteryzują jego sylwetkę. Powiedział wtedy: „Nie czuję się powołany do stawania na piedestale. W życiu zawsze kierowałem się pracą i obowiązkami. Jakim kosztem – to już inna sprawa. To właśnie jest ważne dla dobra wspólnoty i tego, żeby parafia stała się rodziną. Abyśmy pomagali sobie wzajemnie, abyśmy siebie zauważali nie tylko w laurach, ale w tej nędzy i biedzie. Kieruje mną zawsze współczucie i chęć niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. To tylko jest ważne…”. Po chwili zadumy ojciec Serafin Niedbała uśmiechnął się tajemniczo i mówił: „Życie moje jest wdzięcznością Bogu. To jest nadrzędna idea. Kapłaństwo jest święte, a człowiek może być różny. Tego się trzymam i to mnie raduje. Sens i cel życia – być świętym… Zawsze chciałbym widzieć dobro drugiego człowieka”. W 1978 r. ks. Prymas Stefan kard. Wyszyński mianuje o. Serafina proboszczem parafii przyklasztornej. Na tym stanowisku zakonnik pracował aż do swojej śmierci, tj. do dnia 12 grudnia 1995 r.
Kiedy 19 marca 1991 r. powstała nowa prowincja Zakonu Braci-Franciszkanów w Polsce, o. Serafin Niedbała wstąpił do niej. Dobrze charakteryzują o. Serafina stwierdzenia z relacji napisanej we Wrocławiu w czasie, kiedy przygotowywał się do eksternistycznej matury: „Pobożność przykładna, powołanie – niewątpliwe, zachowanie się – przykładne, umiłowanie porządku – bardzo dobre, delikatność w obejściu, zmysł estetyczny, zdolności fotograficzne” (o. Ambroży Lubik, prefekt studiów).
