pokój
i dobro
Pokój, czyli to wszystko co przynosi Jezus i dobro, czyli On sam, bo jest najwyższym dobrem. Pokój i dobro to życzyć komuś zbawienia i spotkania z Jezusem!
Jeśli chcesz poznać historię franciszkanów,
jesteś w dobrym miejscu!
historia zakonu
Święty Franciszek z Asyżu (1182-1226) był synem bogatego kupca i planował obrać karierę rycerską. Ojciec chciał uczynić z niego swojego następcę, dlatego chętnie dzielił się z nim swoim majątkiem, a Franciszek z łatwością z tego korzystał.
Kiedy zauważył co pieniądze robią z człowiekiem, postanowił zmienić swoje życie. Spotykał biednych ludzi, chciał im pomóc, szukał wolności i autentyczności. To nie spotkało się z aprobatą Ojca, który zaślepiony mamoną chciał, by jego syn skupił się na rodzinnych interesach.
Święty Franciszek postanowił pewnego dnia zostawić wszystko co miał. Rozebrał się do naga przez sądem biskupim, swoim ojcem oraz innymi obecnymi i wyrzekł się całego majątku rodzinnego. W ten sposób został Biedaczyną z Asyżu. Pod wpływem łaski Bożej przeżył głęboką wewnętrzną ewolucję i zaczął naśladować Chrystusa. Jego sposób życia budził początkowo zdziwienie, a nawet kpiny.
Później jednak zaczęto go szanować i podziwiać, ale także naśladować. Pierwsi uczniowie przyłączyli się do Franciszka w 1208 roku. Byli to: Bernard z Quintavalle, Piotr Catani i Idzi.
W 1209 roku Franciszek udał się do Rzymu wraz z 11 braćmi, by prosić papieża o zatwierdzenie ułożonej przez siebie Reguły Braci Mniejszych.
Franciszkanie to potoczna nazwa zakonu założonego przez św. Franciszka z Asyżu, natomiast prawdziwa nazwa brzmi: Ordo Fratrum Minorum (OFM) czyli Zakon Braci Mniejszych.
Swoją regułę stworzyła też święta Klara, niezadowolona z narzuconej reguły benedyktyńskiej, ani z konstytucji Hugolina. Klara rozpoczęła pracę nad przystosowaniem Reguły Braci Mniejszych zatwierdzonej w 1223 roku do realiów życia w żeńskiej wspólnocie kontemplacyjnej. Pracę nad redakcją tekstu ukończyła na przełomie lat 1251/1252. Papież Innocenty IV na dwa dni przed śmiercią Klary zatwierdził ów dokument bullą Solet annuere.
Historia reguły św. Franciszka
owiana jest wieloma
legendami
Gdy Franciszek spotkał się po raz pierwszy z papieżem Innocentym III, Innocentym III, ten widząc jego brudny, śmierdzący strój miał rzec, że głosić Ewangelię to on może chyba świniom! Co na to Franciszek? Udał się posłusznie…do świń!
Jednak w nocy papież miał sen, w którym ten święty zakonnik podtrzymuje walące się mury kościoła. Kazał rankiem wezwać Franciszka i zatwierdzić regułę – ale ustnie!
Zakon powiększał się, więc należało spisać nową regułę. Jednak bracia franciszkanie uznali, że jest ona zbyt surowa. Co więcej, papież Innocenty III, któremu Franciszek chciał pokazać dokument zmarł nagle w 1216 r. Dlatego ta licząca 24 rozdziały praca jest określana jako reguła niezatwierdzona.
Ostatecznie reguła została zatwierdzona bullą papieską Honoriusza III w dniu 29 listopada 1223 r.
Pobierz regułę
Osobisty urok połączony z niezwykłą świętością Franciszka i pierwszych jego uczniów, były magnesem przyciągającym do zakonu licznych kandydatów. Wspólnota bardzo szybko się powiększała. Kapituła odbyta w Porcjunkuli w 1221 r. zgromadziła już około 3000 braci. Jeszcze za życia św. Franciszka rozeszli się oni prawie do wszystkich krajów Europy, dotarli także do Maroka, Egiptu i Ziemi Świętej.
3000
nie znosił oszczerstw i konfrontował ludzi, którzy kłamią
jest patronem ekologów (ustanowiony przez św. Jana Pawła II w dniu 1.11.1979 r.). Jako ekolog podkreśla hierarchię świata stworzonego – Pan Bóg, człowiek, zwierzęta i świat. Mówił kazanie do ptaków, potrafił ujarzmić wilka rozmawiając z nim, emanował pokojem, napisał pieśń słoneczną, która chwali stworzenie (więcej w książce „Kwiatki św. Franciszka” Ugolino Brunforte)
zasłynął ze swej wizyty u sułtana (1912 r.). Był to czas wojny pomiędzy krzyżowcami a Saracenami i stanięcie przed sułtanem wymagało wielkiej odwagi.
O wizycie tak pisze brat Tomasz z Celano:
„Zanim dostał się do sułtana został pochwycony przez jego ludzi, obrzucony obelgami i pobity, ale się nie przeraził. Nie dał się zastraszyć groźbami tortur ani nie uląkł się zagrożenia śmiercią. Wszakże, chociaż wielu odnosiło się do niego wrogo i ze wstrętem, to jednak sułtan przyjął go bardzo uprzejmie. Jak mógł, tak go uczcił, a ofiarowawszy mu wiele darów, usiłował go nakłonić do bogactw doczesnych. Ale kiedy spostrzegł, że on jak najbardziej wszystko to uważa za śmiecie, był pełen podziwu dla niego i patrzył nań jako na męża niepodobnego do wszystkich innych. Poruszony jego słowem, słuchał go bardzo chętnie”. Franciszkowi nie udało się co prawda nawrócić sułtana, ale otrzymał od niego gwarancje na bezpieczne poruszanie się po Ziemi Świętej. Stąd dzisiejsza obecność tam franciszkanów.
Po śmierci Założyciela rozpoczęły się w zakonie gorące dyskusje na temat surowego ubóstwa przepisanego przez regułę. W rezultacie powstały w zakonie dwie orientacje: łagodniejsza, nazwana później konwentualizmem i surowsza, czyli ruch obserwancki. Był to XV wiek.
Kiedy różnice pomiędzy obserwantami i konwentualnymi coraz bardziej się pogłębiały, papież Leon X bullą „Ite et vos in vineam meam” z 29 maja 1517 r., podzielił franciszkanów na dwa odrębne zakony: Braci Mniejszych Obserwantów i Braci Mniejszych Konwentualnych. Z biegiem czasu z rodziny obserwanckiej wyodrębnił się osobny zakon, Braci Mniejszych Kapucynów
Obecnie istnieje w Kościele jeden zakon franciszkański o ile bierzemy pod uwagę założyciela i regułę. Dzieli się jednak pod względem organizacyjnym na trzy gałęzie, mianowicie: OFM- Zakon Braci Mniejszych (franciszkanie), OFMconv.- Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanie konwentualni) i OFMcap. Zakon Braci Mniejszych Kapucynów (kapucyni).
ważne fakty
Franciszkanie są pierwszym zakonem misyjnym w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zasługi zakonu na polu misyjnym są ogromne. Historia misji katolickich do XVI w. pokrywa się niemal całkowicie z dziejami misji franciszkańskich.
Bracia Mniejsi znajdowali się w czołówce obrońców wiary przeciwko albigensom i katarom, a później protestantom.
Franciszkanie prowadzili działalność ekumeniczną, która doprowadziła m.in. do unii między Wschodem a Zachodem na soborze lyońskim w 1274 r.
Franciszkanie organizowali obronę Europy przed Tatarami i Turkami. Byli apostołami pokoju i zgody, jednali zwaśnione rody, miasta i kraje.
Położyli ogromne zasługi na polu społecznym zakładając szpitale, domy dla podrzutków, opiekując się trędowatymi. Zakładali tzw. banki pobożne (montes pietates), które miały na celu ochronę ubogiej ludności przed lichwą, a w Południowej Ameryce, jeszcze przed jezuitami, zapoczątkowali redukcje, czyli rodzaj spółdzielni, które stawiały sobie jako jeden z głównych celów obronę Indian przed wyzyskiem i prześladowaniami ze strony kolonizatorów.
Franciszkanie rozwijają ożywioną i różnoraką działalność apostolską, społeczną, kulturalną i naukową. Zakon prowadzi 14 uniwersytetów, m.in. Papieski Uniwersytet św. Antoniego (Antonianum) w Rzymie, trzy uniwersytety w Kolumbii, Uniwersytet św. Bonawentury w Waszyngtonie, studia biblijne w Jerozolimie, Tokio i Hong-Kongu, ośrodki badań społecznych w Kairze, Seulu i Singapurze, a także 800 innych szkół, wśród których są szkoły rzemiosł artystycznych, zawodowe, ogólnokształcące. Założycielem Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca Jezusowego w Mediolanie był jeden z najgłośniejszych franciszkanów XX w., o. Agostino Gemelli, wybitny uczony, lekarz, psycholog, filozof, prezes Papieskiej Akademii Nauk. Wśród największych dzieł wykonanych przez franciszkanów w naszych czasach, było tłumaczenie, pierwsze w historii, całego Pisma Świętego na język chiński, dokonane z inicjatywy i pod kierunkiem bł. Gabriela Allegry († 1976 r.).
Bracia Mniejsi wydają w całym świecie setki tysięcy książek i czasopism, naukowych i popularnych, roczników, miesięczników i dzienników. Oprócz przekazywania treści ściśle religijnych, starają się także uwrażliwiać współczesnego człowieka na problemy sprawiedliwości społecznej, pokoju światowego, rozbrojenia nuklearnego, ochrony naturalnego środowiska człowieka.
Franciszkanie od pierwszych lat swego istnienia
(od 1217 r.) związali się z Ojczyzną Chrystusa.
W 1342 r. Stolica Apostolska powierzyła im specjalny mandat opiekunów miejsc świętych w Palestynie. Sprawują go z wielkim pożytkiem po dzień dzisiejszy.
Bracia Mniejsi stosunkowo wcześnie pojawili się na ziemiach polskich. Pierwszy ich klasztor powstał we Wrocławiu (1236), następne zaś w Krakowie (1237), Inowrocławiu (1238) i w Toruniu (1239). Do końca XIII wieku powstało na ziemiach polskich około 40 klasztorów. Należały one do prowincji czesko-polskiej, powstałej w 1238 roku. Niezależna polska prowincja powstała dopiero w 1517 roku.