Dnia 10 sierpnia 2006 r. w szpitalu w Poznaniu odszedł po nagrodę wieczną do Pana nasz współbrat:
śp. o. Gaudenty Alfons Kustusz OFM
Dobry Jezu, a nasz Panie,
daj Mu wieczne spoczywanie!
***
Był synem Pawła i Gertrudy, zd. Czoska. Urodził się 7.06.1934 r. w Wejherowie (woj. pomorskie). Do Zakonu Braci Mniejszych-Franciszkanów wstąpił 8.09.1952 r. Życie zakonne rozpoczął nowicjatem w Prowincji Wniebowzięcia NMP. Pierwsze śluby zakonne złożył 9.09.1953 r., a śluby uroczyste 15.12.1956 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 11.05.1959 r. Dnia 19.03.1991 r. wstąpił do powstałej wtedy Prowincji św. Franciszka z Asyżu. Zamieszkał w domu prowincjalnym w Poznaniu, gdzie przebywał do śmierci.
Po święceniach odbył studia specjalistyczne na KUL–u z zakresu teologii dogmatycznej. W 1987 r. obronił pracę doktorską z mariologii. Był wykładowcą dogmatyki i ekumenizmu w kilku uczelniach: WSD Franciszkanów w Katowicach – Panewnikach, którego był także rektorem w latach 1988–1991, Studium Teologii w Katowicach, Eksternistycznym Studium Teologii i Studium Pastoralnym w Katowicach (1988–1991), WSD Franciszkanów we Wronkach, WSD Karmelitów Bosych w Poznaniu, PWT w Poznaniu. Był członkiem Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej w Katowicach (1987–1991), prowincjalnym referentem do spraw duszpasterstwa i nabożeństw franciszkańskich w sanktuariach prowincji (1980–1989), koordynatorem Komisji Sprawiedliwości, Pokoju i Integralności Stworzenia, duszpasterzem akademickim i absolwentów w Katowicach – Panewnikach (1966–1989), opiekunem Franciszkańskiego Ruchu Ekologicznego w Katowicach – Panewnikach (od maja 1980 r.) i w Poznaniu (od października 1991 r.).
Był autorem dwóch książek – „Święte Góry Wejherowskie” i „Modlitewnik Wejherowski” oraz około 30 artykułów na różne tematy, przeważnie historyczne, które opublikował w „Studiach Pelplińskich”, „Studiach Franciszkańskich”, „Pomeranii” i innych. Poprzez pracę naukową i duszpasterską, a także w komisji, na której czele stał, w znacznym stopniu przyczynił się do koronacji Obrazu M. Bożej Wejherowskiej. Dnia 29.12.1993 r. ciężko zachorował, w związku z czym częściowo wycofał się z niektórych działalności. Mimo choroby był jednak nadal aktywnym. Opublikował kilka kolejnych artykułów, wydawał „Zeszyty ekologiczne”. Na początku 2006 roku wydano zbiór jego artykułów w publikacji książkowej „Genius loci”. Za znaczący wkład w badanie historii Wejherowa otrzymał z rąk prezydenta Wejherowa najwyższą nagrodę przyznawaną przez władze miasta: statuetkę Jakuba Wejhera. Dawał budujące świadectwo cierpliwości w znoszeniu choroby i pokornego poddania się woli Bożej.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Wejherowie, w czwartek 17 sierpnia 2006 r. Spoczywa w kwaterze zakonnej na miejscowym cmentarzu parafialnym.
